Zaburzenia osobowości

 

Diagnoza zaburzenia osobowości często niesie ze sobą ciężar — lęku, wstydu, poczucia „inności”. A przecież za tymi słowami zwykle kryje się historia radzenia sobie w trudnych warunkach, często od najwcześniejszych lat życia.

Zaburzenia osobowości to trwałe wzorce myślenia, odczuwania i działania, które powstały jako forma przystosowania — ale z czasem zaczynają przynosić cierpienie. W relacjach, w codzienności, w przeżywaniu siebie. Schematy te w dzieciństwie lub okresie dorastania służyły przetrwaniu, teraz jednak są nieadaptacyjne, powodują psychiczne cierpienie, negatywnie wpływają na ludzkie życie.

Bezpieczną, nieoceniającą relację, w której możliwa jest zmiana, to jedna z podstaw skutecznej psychoterapii.

Terapia w obszarze zaburzeń osobowości to proces głęboki, często długoterminowy — ale też pełen możliwości. Bo każda zmiana zaczyna się w relacji, która pozwala być widzianym nie przez pryzmat diagnozy, ale człowieczeństwa.